จากจดหมายของนายแพทย์แมคเคนฉบับหนึ่งที่เขียนถึงภรรยาของท่านได้บรรยายถึงการทำงานของท่าน วันอาทิตย์ ที่ 30 มิถุนายน ค.ศ. 1901 ท่านเขียนว่า ในช่วงบ่ายสาม บ่ายสี่ ท่านกำลังจะไปนมัสการบ่าย ขณะที่ขี่ม้าไปถึงหน้าบริษัทบอมเบย์เบอร์ม่า ท่านพบกับนายบุญทา คริสเตียนจากบ้านหนองฟาน (อยู่ติดกับบ้านกู่เสือ เขตอำเภอสารภี) มาขอให้ท่านไปช่วยภรรยาของเขาที่คลอดลูก แต่เด็กเสียชีวิตคาช่องคลอด นายแพทย์แมคเคนต้องรีบกลับไปบ้าน (ที่โรงเรียนนานชาติเชียงใหม่(CMIS) ปัจจุบัน) เตรียมอุปกรณ์ และยาต่าง ๆ และขึ้นม้าไปกับนายคำอ้าย (Cum Ai) ก่อนจะถึงบ้านผู้ป่วย ท่านก็ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของผู้หญิง เมื่อเธอรู้ว่าท่านมาถึงเธอก็ได้ร้องขอให้ท่านช่วยเธอ ในขณะที่ท่านเตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ ท่านได้สั่งให้คำอ้ายให้ Chloroform กับผู้หญิงนั้นเพื่อช่วยเธอ แต่คำอ้ายกลับบอกว่า Chloroform ไม่มีเนื่องจากหกไปหมดระหว่างเดินทาง (Cum Ai showed me the Chloroform bottle empty !!! ) ท่านสั่งให้คำอ้ายกลับไปเอา Chloroform ท่านบรรยายว่าผู้หญิงนอนเปลือยเปล่า (bare from head to foot) อยู่บนพื้น ในกระท่อมที่สร้างบนพื้นไม่มีเสา (built on ground without posts) ผู้หญิงกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมาน แต่ท่านไม่มี Chloroform แม้แต่หยดเดียว (I hadn’t a drop of Chloroform) ท่านจะทำอย่างไรที่จะเอาเด็กออกโดยไม่มี Chloroform ในที่สุดท่านได้ตัดสินใจใช้เลื่อยไฟฟ้าที่ท่านมีตัดศีรษะเด็กที่เสียชีวิตแล้ว และนำเด็กออกมาได้ เป็นการช่วยแม่ของเด็ก ท่านบอกว่านี่คุ้มค่าในการเดินทางมาสยาม (It is worth coming all the way to Siam – to have the privilege of doing one job of that kind) ท่านต้องขี่ม้าตากฝนกลับบ้านหลังจากทำคลอดเสร็จ ในวันจันทร์ ที่ 1 กรกฎาคม ท่านกลับไปเยี่ยมผู้หญิงคนนั้นอีกครั้งและพบว่าเธอเสียชีวิตและญาติได้ฝังร่างเธอแล้ว นายแพทย์แมคเคนมั่นใจว่าที่เธอเสียชีวิตเพราะท่านไม่มี Chloroform ในเวลานั้น เพราะท่านเคยทำมาแล้วสามราย ทั้งสามรายที่ท่านใช้ Chloroform ทั้งสามรายรอดชีวิต